Aan het einde van 2015 kondigde poker pro Ben Wilinofsky zijn pensionering van poker aan, ondanks een lange en succesvolle carrière.
In dit openhartig interview met PokerListings.com stelt Wilinofsky zich open en verteld hij over de beweegredenen van dit besluit en de innerlijke strijd die hij in de loop van zijn poker carrière met zichzelf had.
In de pokerwereld staat Wilinofsky bekend als NeverScaredB, de schermnaam die hij voor zichzelf koos toen hij begon met het spelen van poker.
Jaren van online en live strijden leverde hem een reputatie op, maar voor Wilinofsky kwam dit niet overeen met hoe hij zich voelde.
Wilinofsky legt uit dat het niet uitmaakte hoeveel succes hij over de jaren wist te boeken, in zijn ogen was dit gewoon weg nooit genoeg.
Wilinofsky gaf zijn carrière die hem geld en vrijheid bood op om zijn geluk achter na te gaan.
Bekijk het volledig video interview of lees hieronder de transcript:
PokerListings.com: Had je toen gekozen scherm naam iets te doen met hoe je je toen voelde? Aan de buitenkant wist je in ieder geval nogal een reputatie voor jezelf te maken.
Ben Wilinofsky: Ik wilde dat beeld van mezelf naar buiten brengen, het hebben van geen angsten, en zo wilde ik me ook voelen.
Weet je, dat is hoe ik me nu ook wil voelen, niet bang en geen twijfels en angsten in m’n hoofd hebben.
Misschien was er iets freudiaans gaande. Ik weet het eerlijk gezegd niet.
PL: Je hebt veel bereikt in de poker wereld en hebt de droom van vele geleefd, om zo te zeggen. Welk gevoel gaven die ervaringen je?
Ben Wilinofsky: Toen ik buiten stimulans kreeg van poker die zei: Ja, je doet het goed. Kijk naar de cijfers die groter worden en kijk naar hoe de mensen op je reageren en hoe ze over je denken.
Je hebt fans en mensen denken dat je goed ben.
Het is al een soort zalf. Het is iets wat je op je wonden wrijft om de pijn te verzachten, maar het geneest ze in geen enkel opzicht.
PL: Juist. Dus na mate het beter en beter ging in je carrière, begon je het verschil tussen je interne gevoelens en je extern succes meer en meer te zien?
Ben Wilinofsky: Ja. Toen ik voor het eerst won voelde ik me opgetogen en eigenlijk gewoon een soort van in de zevende hemel, maar dit gevoel verdween al weer na een paar dagen.
Ik veranderde al snel weer naar de normale ik , en de normale ik is niet erg goed. Mijn normale ik was niet gelukkig.
Ik denk dat ik het het gelukkige voel enige tijd achter na ben gegaan. Het jaar daarop tijdens de finale tafel van het WPT event in Vienna wist ik de 3e plaats te bemachtigen, maar voelde niks. Ik voelde gewoon leeg, verstoken van elke vorm van emotionele reactie.
Ik realiseerde me dat ik op zoek was naar een externe manier om mijn interne problemen op te lossen.
PL: Waren je familie, en kennisen opde hoogte van wat er aan de hand was of probeerde je het te verbergen en op je eige manier mee om te gaan?
Ben Wilinofsky: Ik denk dat ik het hele probleem gewoon uit de weg ben gegaan, en het ook zelf het gevoel niet erkende.
Ik was er soms wel op de hoogte van. Het woord, depressie schoot steeds weer in en uit mijn hoofd. Soms dacht ik bij mezelf; ‘’huh, ben ik depressief?’’
Maar het was altijd in de context van het feit dat het een tijdelijke toestand was en dat ik dingen anders moest gaan aanpakken om er voor te zorgen dat ik niet meer depressief zou zijn.
PL: zoals meer geld te winnen?
Ben Wilinofsky: zoals het winnen van meer geld, of het hebben van meer seks met meer meiden of wat dan ook.
Ik had het gevoel dat als ik iets zou bereiken, mijn depressie en gevoel van eigenwaarde van zelf wel weer goed zou komen.
Ongeacht hoe groot de prestatie ook was, ik kwam er simpel weg nooit uit.
Om je problemen op straat te leggen en eerlijk en open met iemand anders er over te praten wat er wekelijk waar in je leven gaande is, is een bevrijdend gevoel. Je hoeft niet langer meer een muur om je heen te bouwen.
Je hoeft niet langer meer een masker op te zetten, een dapper masker wat uitstraalt dat alles in orde is en je in controle van je leven bent.
Het gevoel heb ik nu geaccepteerd en geïdentificeerd, maar wat nu?
PL: Het is niet in eens magisch weer allemaal in orde?
Ben Wilifosky: Nee, dus je probeert verschillende dingen. Therapie of pillen of oefeningen of yoga of meditatie, of wat dan ook. En je blijft elke keer maar weer opnieuw proberen. Ik heb zelf veel dingen geprobeerd.
Poker is niet het probleem, maar het is ook geen oplossing.
Mijn energie is erg beperkt. Op mijn slechte dagen kom ik niet meer dan 6 uur mijn bed uit. Die 6 uur zijn kostbaar, en ik kan het dus niet besteden aan iets wat niet deel uit maakt van de oplossing.
Poker is de gemakkelijke oplossing voor het verkeerde probleem, iets wat ik niet meer wil doen. Dus ik moet het gewoon niet meer doen, dat is het simpele antwoord.
Ik moet onderaan iets anders beginnen en door gaan tot ik het punt bereik waar ik erachter kom dat ook dit geen oplossing is of ik een muur raak. Ik kan er ook voor kiezen om door deze muur te gaan en te zen wat erachter ligt.
Bezoek www.pokerlistings.nl